Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze... [Kol 3,1a]

Pan żyje! Trudno pisać o uczuciach pierwszych świadków. Z pewnością inaczej przeżywała spotkanie ze Zmartwychwstałym Maria Magdalena, inaczej Piotra, Jan i pozostali. Jedno nie ulega wątpliwości: doświadczenie spotkania w decydujący sposób naznaczyło ich życie.

W jaki sposób Pascha Chrystusa zmienia nasze życie?

Wiem, chcemy mierzyć, osądzać, potwierdzać, opowiadać w pierwszej osobie. Chyba nie o to chodzi. Gdy Piotr głosił katechezę o zmartwychwstaniu nie zaczynał od morałów. Zatem, poza Pismem świętym, pozostają nam światła liturgii.

Prefacja o Męce Pańskiej: „Na Krzyżu dokonał się sąd nad światem”. Orędzie Paschalne: „Krwią serdeczną zmazał dłużny zapis starodawnej winy”. Mało tego! Co uczynił uniewinnionemu? Wezwanie do Modlitwy Pańskiej: „Nazywamy się dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy. Dlatego ośmielamy się wołać…”

Pan żyje! Radość Apostołów, pierwszych świadków, Kościoła.

Pan żyje! A nas, uniewinnionych Jego Krwią, uczynił swoimi braćmi. Bóg Ojciec usynowił nas przez Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie swojego Syna. Przez Chrzest, zanurzający nas w Jego śmierci i Jego zmartwychwstaniu. I to jest nasza radość, której nic nie zastąpi. Radość, którą PAN uczynił.