Wielkopostny dar abstynencji

Prymas Tysiąclecia, ks. Kard. Stefan Wyszyński głosił zasadę, która jest aktualna również w naszych czasach: „Przez abstynencję niektórych do trzeźwości wszystkich”. 

Dla uczniów Chrystusa miesiąc sierpień  jak i okresy liturgiczne: post, adwent są zachętą do modlitwy o trzeźwość w naszym narodzie oraz do podjęcia abstynencji za grzechy pijaństwa i jako prośby o trzeźwość - na całe życie lub na pewien okres czasu.

Podejmijmy dzieło abstynencji jako pomoc bliźniemu i dar swojej modlitwy. Zarówno ci, którzy są uzależnieni, jak i ci, którzy spieszą im z pomocą, bardzo tego daru potrzebują.

Na ołtarzu Matki Bożej wyłożona jest Księga Abstynencji. Zachęcamy do podejmowania abstynencji na określony czas, wpisania się do księgi i ofiarowania tego wyrzeczenia w intencji ludzi uzależnionych. Można skorzystać z deklaracji wyłożonych na ołtarzu.

Przyrzeczenie abstynencji

Do księgi wpisują się osoby, które podejmują post od:
• picia alkoholu
• częstowania alkoholem
• wydawania pieniędzy na alkohol

Post można podjąć na dowolną liczbę miesięcy lub na całe życie.

Od podjętego postu nie ma dyspensy. Złamanie przyrzeczenia wymaga wyspowiadania się i podjęcie pokuty z tym związanej nałożonej przez spowiednika.

Intencję podjętego postu wpisujemy w deklaracji lub zostawiamy miejsce puste, co będzie oznaczało, że podjęty post jest w intencji osób uzależnionych od alkoholu.

Podjęty post nie zabrania:
- jedzenia potraw lub deserów polanych lub nasączonych alkoholem
- przyjmowania leków na bazie alkoholu
- jedzenia słodyczy z alkoholem
- przyjmowania Komunii świętej pod postacią Krwi Pańskiej.

Następnie, w obecności świadka, przed wizerunkiem Chrystusa lub Matki Bożej, wypowiedz poniższe przyrzeczenie.

Przyrzeczenie
Ja ................................................... przyrzekam na okres ............... miesięcy (całego życia), że podejmuję post abstynencji w intencji ...................................................................................................................................................
Moja abstynencja oznacza, że nie będę spożywał alkoholu, nie będę częstował alkoholem ani do niego namawiał oraz nie będę wydawał pieniędzy na alkohol. Dobry Boże, prowadź mnie, aby podjęty post przyczynił się również do mojego wzrostu w wierze i dobra całego Kościoła.

Data ……………………………….....................……… podpis………….............………………………………………….

Mówię więc do każdego i do każdej: nie niszcz siebie! Nie wolno ci niszczyć siebie, bo nie żyjesz tylko dla siebie. Kiedy więc degradujesz siebie przez nałóg, to równocześnie niszczysz drugich. Szkodzisz twojej rodzinie, twoim dzieciom. Osłabiasz społeczeństwo, które liczy na twoją trzeźwość, zwłaszcza przy pracy.

Modlimy się co dzień:”Nie wódź nas na pokuszenie”.Nie wolno kusić! Nie wolno igrać ze złem! Nie wolno „sprzedawać” człowieka za zysk doraźny i niegodziwy, zdobywany na ludzkich słabościach i wadach! Nie wolno wykorzystywać i pogłębiać ludzkiej słabości! Nie wolno dopuszczać do degradacji człowieka, rodziny, społeczeństwa, gdy się wzięło za nie odpowiedzialność wobec historii!

„Nie wódź nas na pokuszenie”. Nie wszyscy może odmawiają te słowa, ale wszystkich one obowiązują. Tu, na ziemi, tak już doświadczonej przez dzieje, nie można „eksperymentować” na życiu i zdrowiu polskich dusz i ciał.

Maryjo, Królowo Polski, bądź nadal natchnieniem tych wszystkich, którzy walczą o trzeźwość swych bliźnich, o trzeźwość siebie samych. O trzeźwość narodu. Jestem szczególnie wdzięczny tym, którzy podejmują inicjatywy w tej dziedzinie - zwłaszcza w miesiącu sierpniu, a także w czasie przygotowania do tej papieskiej pielgrzymki.

Nie wolno tych inicjatyw ośmieszać i pomniejszać! Nie wolno!. Zbyt wysoka jest stawka, o którą chodzi. Wiemy to dobrze z historii. Zbyt wysoka jest stawka! I trzeba tutaj iść pod prąd! Pod prąd społecznego nawyku i płytkiej opinii. Pod prąd ludzkiej słabości. Pod prąd źle rozumianej „wolności”. Wolność nie została człowiekowi dana przez Stwórcę do tego, ażeby niszczył siebie i drugich. Wolność to nie jest samowola.

Jan Paweł II, Jasna Góra, 12 czerwca 1987 r.